در این تحقیق با استفاده از شکل هندسی تصادفی، به بررسی امنیت لایه فیزیکی برای قابلیت های دسترسی چندگانه ی غیر متعامد (NOMA) در اینترنت اشیاء سلولی (IoT) پرداخته می شود. مدل مبتنی بر فرایند دسته بندی پواسون، در طرح انتقال داده از ایستگاه زمینی به ماهواره NOMA توصیف می شود، در این طرح پایانه های IoT در اطراف ایستگاه پایه قرار گرفته اند. اینترنت اشیا سلولی

با توجه به مداخله ی شدید تعداد زیادی از پایانه های IoT، مداخله ی درون سلولی نیز به حساب آورده شده است. به منظور ارتقاء امنیت لایه فیزیکی انتقال داده از ایستگاه زمینی به ماهواره NOMA با افزایش سربار محدود در پایانه های IoT، ایستگاه های پایه نه تنها سیگنالهای پایانه های IoT را دریافت می کنند، بلکه سیگنال های در هم شده را کامل حذف می کنند تا عملکرد هر استراق سمع کننده ی احتمالی افت پیدا کند. به منظور توضیح عملکرد امنیت لایه فیزیکی، مشتق عبارت های احتمال پوشش و احتمال قطع پنهان کاری گرفته می شود.

جهت کسب اطلاعات و شناخت بیشتر، توان پنهان کاری شبکه گسترده (NST) و کارایی انرژی پنهان کاری شبکه گسترده (NSEE) تجزیه و تحلیل شده است. این مسئله ثابت شده است که با استفاده از طرح در هم شده ی ایستگاه پایه ی دو طرفه ی کامل، می توان عملکرد پنهان کاری را بهبود بخشید. تاثیرات شدت BS و توان در هم شده روی عملکردهای شبکه، در نتایج تحلیلی و شبیه سازی ثابت شده است. همچنین ثابت شده است که NST و NSEE ، از طریق طرح پیشنهادی ما به طرز چشمگیری ارتقا یافته اند.

با استفاده از این نتایج، می توان از امنیت اطلاعات محرمانه ی انتقال یافته از طریق پایانه های IoT با پیچیدگی کم، در برابر استراق سمع محافظت کرد. واژگان کلیدی: گیرنده ی دو طرفه کامل، اینترنت اشیاء، دسترسی چند گانه ی غیر متعامد، امنیت لایه فیزیکی، انتقال داده ها از ایستگاه زمینی به ماهواره