بررسی ارتباط بین تأخیر عادی گزارش حسابرس بر ریسک سقوط سهام در بورس اوراق بهادار تهران (با تاکید بر عملکرد حسابرسی)

یکی از مهمترین ویژگی های کیفی صورتهای مالی، به موقع بودن اطلاعات مندرج در آنها می باشد. درک و شناسایی این موضوع که مدت زمان حسابرسی، می تواند عاملی مهم و اثر گذار بر به موقع بودن ارائه اطلاعات مالی باشد، باعث شده که مطالعات درباره تاخیر گزارش حسابرسی و عوامل موثر برآن صورت گیرد.

انتشار به موقع اطلاعات به استفاده‌کنندگان کمک خواهد کرد تا تصمیمهای منطقی اتخاذ کنند (Akingunola و همکاران، 2018). بسیاری از رسواییهای بازارهای جهانی سرمایه زمانی است که سرمایه‌گذاران به اطلاعات به موقع دسترسی ندارند. بنابراین انتشار به موقع اطلاعات یک عنصر ضروری برای عملکرد خوب در بازار سرمایه محسوب میشود ، و همچنین فضای اطمینان را برای سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه ایجاد میکند. تأخیر عادی در ارائه‌ی صورتهای مالی میتواند منجر به اختلاف نظر حسابرس و صاحبه کار در مورد تعدیلات روبه بالا یا رو به پایین گردد. تئوری مبتنی بر تعامل بین حسابرس و صاحبه کار، نشان میدهد که چنین تعاملاتی میتواند منجر به پیامدهایی از قبیل کیفیت بالا یا پایین حسابداری، انطباق یا عدم انطباق با مقررات و توافقها شود. علاوه بر این، عواقب چنین تعاملی میتواند به طور مستقیم بر دوره‌های حسابداری آینده و مذاکرات هزینه، و همچنین بر کیفیت رابطه‌ی حسابرس با صاحبه کار تأثیر بگذارد. ازاینرو، تأخیر عادی در ارائه‌ی گزارش حسابرسی، مشکلات آینده‌ی حسابداری و عدم اطمینان سرمایه‌گذار را افزایش میدهد و در نتیجه‌ی آن موجب افزایش ریسک سقوط قیمت سهام میگردد.

از سوی دیگر، پژوهشهای پیشین در ارتباط با تأخیر گزارش حسابرس بیانگر آن هستند که عواملی همچون ویژگیهای حسابرس مستقل، ویژگیهای شرکت و ریسکهای سازمانی، بر تأخیر گزارش حسابرسی تأثیر دارند (Abernathy و همکاران، 2017). عملکرد حسابرسی داخلی میتواند عاملی بازدارنده در تأخیر گزارش حسابرسی به شمار آید. حسابرسی داخلی به عنوان یک سیستم کنترل داخلی کمک مؤثری در پیشگیری از وقوع تقلب و اشتباه یا کشف آنها میکند. ازاینرو، وجود یک واحد حسابرسی داخلی معمولاً سبب تعدیل نوع، ماهیت و زمانبندی اجرای روشهای حسابرسی و کاهش حدود روشهای مورد اجرای حسابرسی مستقل میشود.